بانک مو برای کاشت مو

هنگامی که بافت حامل مو از یک ناحیه از پوست سر برای پیوند به ناحیه ای که به دلیل ریزش مو با الگوی مردانه (MPHL) بدون مو است خارج می شود، برداشت از محل اهدا کننده انجام می شود – ناحیه ای که ژنتیک MPHL بر آن تأثیری ندارد. محل اهدا کننده در مرد طاس، بافت موی سر است که از یک یا دو اینچ بالای گوش ها و شقیقه ها تا پشت سر کشیده شده است.

این ناحیه اهداکننده را می‌توان ناحیه پس‌انداز و قرض نامید: فولیکول‌های مو در این ناحیه از اثرات MPHL نجات می‌یابند و برای قرض دادن به مناطقی از پوست سر که به دلیل MPHL موهای خود را از دست داده‌اند، در دسترس هستند. فولیکول های مو پیوند شده از محل اهدا کننده مقاومت خود را در برابر ژن های MPHL حفظ می کنند و به تولید مو در محل گیرنده ادامه می دهند.

در برنامه ریزی روش کاشت مو پزشک متخصص ترمیم مو به همان اندازه به محل اهداکننده توجه خواهد کرد. ارزیابی دقیق و استفاده موثر از بافت حامل مو در محل اهداکننده، عوامل مهمی در موفقیت نهایی کاشت مو در هر بیمار جداگانه است.

اگرچه ناحیه اهداکننده در همه بیماران مرد وجود دارد، اما دقیقاً یکسان نیست و می‌تواند به طور قابل توجهی از بیمار به بیمار دیگر متفاوت باشد. پزشک متخصص ترمیم مو می خواهد بافت اهداکننده مو “ایمن” را شناسایی کند که به طور دائم مقاومت خود را در برابر کنترل ژنتیکی MPHL حفظ کند. انجام این شناسایی نیاز به ارزیابی دقیق از طریق سابقه خانوادگی ریزش مو و معاینه پوست سر دارد. بافت مویی که در معاینه گاه به گاه، ممکن است به نظر برسد که در ناحیه کلی یک محل اهداکننده آینده نگر قرار دارد، ممکن است در نهایت طی ماه‌ها تا سال‌های بعدی در اثر MPHL از بین برود. ارزیابی دقیق به طور قابل توجهی این احتمال را کاهش می دهد که بافت حامل مو انتخاب شده ممکن است در نهایت به MPHL از بین برود.

ارزیابی سایت اهداکننده

ارزیابی دقیق شامل موارد زیر است:

سابقه خانوادگی ریزش مو: نگاهی دقیق به سابقه خانوادگی ریزش موی بیمار می تواند الگوی احتمالی ریزش موی بیمار در آینده را نشان دهد. الگوی خانوادگی ریزش موی شدید ممکن است نشان دهنده این باشد که ناحیه “ایمن” ناحیه اهداکننده از نظر اندازه محدود است – یعنی احتمالاً مقدار بافت مویی که در برابر MPHL مقاوم می‌ماند محدود است و این مقدار بافت اهداکننده را که برای پیوند در دسترس است محدود می‌کند.

معاینه پوست سر: در MPHL، معاینه دقیق پوست سر به یک پزشک متخصص ترمیم مو نشان می دهد که در آینده ممکن است ریزش مو در محل اهداکننده آینده رخ دهد.

ارزیابی ناحیه اهداکننده آینده نگر توسط تاریخچه ریزش موی خانوادگی و معاینه پوست سر، اطلاعاتی حیاتی برای برنامه ریزی روش کاشت مو فراهم می کند. با این حال، ارزیابی مقدار بافت موی حامل مورد استفاده برای پیوند با توجه به سایر عوامل مهم در نظر گرفته می شود:

سن بیمار: برنامه ریزی برای استفاده از موی اهداکننده ممکن است برای مردان جوانتر و مردان مسن تر به استراتژی های متفاوتی نیاز داشته باشد. مردان جوان‌تر مبتلا به MPHL پیشرونده ممکن است به چندین روش پیوند در طی چند سال نیاز داشته باشند تا با ریزش مو همگام شوند، در حالی که مردان مسن ممکن است به کمتری نیاز داشته باشند. اگر ناحیه اهداکننده با پس‌انداز و وام برابر باشد، استراتژی برای مردان جوانتر این است که موهای اهداکننده بیشتری را برای استفاده در آینده ذخیره کنند.

نوع ریزش مو: در حالی که MPHL در طول زندگی یک مرد پیشرونده است، همه MPHL به شدیدترین شکل خود پیشرفت نمی کند. (برای تصاویری از انواع ریزش مو بر روی ریزش مو-چرا؟ و مقیاس نوروود-همیلتون کلیک کنید). درمان ریزش موی نوع “پیشانی بالا” (نوروود-همیلتون نوع I) ممکن است تنها چیزی باشد که برای برخی بیماران نیاز است. برای مثال، در یک مرد مسن، ریزش موی “پیشانی بالا” بعید است که در طول زندگی بیمار به یک نوع ریزش مو تقریباً کامل (نوروود-همیلتون نوع VII) تبدیل شود. در یک مرد جوان، ریزش موی “پیشانی بالا” ممکن است به شکل شدیدتر پیشرفت کند، اما اگر سابقه خانوادگی و معاینه پوست سر غیر از این را نشان دهد، برنامه ریزی برای پیوند باید بر اساس اطلاعات به دست آمده از شرح حال و معاینه به علاوه خواسته های بیمار که با پزشک متخصص ترمیم مو صحبت شده است، باشد.

لینک مفید : واحد فولیکولی کاشت مو

استفاده موثر از سایت اهداکننده

هنگامی که ریزش مو MPHL قابل توجه است و ناحیه اهداکننده محدود است، برنامه ریزی ترمیم مو ممکن است شامل یک روش جراحی مانند کاهش پوست سر نیز باشد (برای اطلاعات در مورد کاهش پوست سر، روی درمان های جراحی کلیک کنید) که باعث کاهش ناحیه پوست سر که نیاز به پیوند دارد، می شود. مزایا و معایب این روش باید با پزشک متخصص ترمیم مو در میان گذاشته شود.

ارزیابی ناحیه اهداکننده بافت مو برای استفاده در پیوند همچنین شامل ارزیابی ویژگی‌های مو می‌شود:

تراکم مو: موها با تراکم های مختلف در مکان های مختلف در ناحیه اهداکننده ایجاد می شوند. تراکم مو به عنوان تعداد مو در هر اینچ مربع از پوست سر تعریف می شود. تراکم در نقاط مختلف پوست سر متفاوت است. برداشت بافت اهداکننده برای پیوند، تراکم مو را در نظر می‌گیرد، برای مثال، پیوندهای پیوند متشکل از فولیکول‌های موی متعدد بهتر است از مناطقی با رشد موی متراکم‌تر در محل اهداکننده گرفته شود.

کالیبر مو: کالیبر (مقطع) موهای فرد اهداکننده پیامدهایی برای ظاهر “پر بودن” یا “پراکندگی” نواحی دریافت‌کننده پیوند دارد. موهای با کالیبر سنگین‌تر و ظریف‌تر اغلب برای ایجاد ظاهر طبیعی‌تر در ناحیه گیرنده در هم می‌شوند.
رنگ مو: طبیعی ترین ظاهر در نواحی گیرنده با تعادل مناسب بین رنگ موهای اهدا کننده و رنگ پوست سر در ناحیه گیرنده به دست می آید.

بافت مو: بافت مو از حالت ریز تا پری «وز» متغیر است. هر بافت دارای ویژگی هایی است که برای دستیابی به حداکثر طبیعی بودن ظاهر در هر بیمار مفید است. استفاده موثر از بافت مو به شدت به خواسته های بیمار بستگی دارد که با پزشک متخصص ترمیم مو صحبت شده است.

فر کردن مو: مانند بافت مو، فر مو نیز مشخصه ای است که می تواند به طور موثر برای دستیابی به ظاهری که بیمار می خواهد به آن دست یابد، استفاده کرد. موهای فر به وضوح – مانند مردان آفریقایی – معمولاً از فولیکول های منحنی رشد می کنند.

والتر آنگر، MD، یکی از “پدران” کاشت مو مدرن، مشاهده کرده است که هیچ ویژگی موی اهداکننده برای دستیابی به نتیجه مطلوب برای هر بیمار بهتر از هیچ ویژگی دیگری نیست. بهترین نتیجه نتیجه ای است که به خواسته های بیمار و رضایت حرفه ای پزشک متخصص ترمیم مو برسد.

تکنیک های برداشت از سایت اهدا کننده

تکنیک‌های برداشت بافت اهداکننده در طول سال‌ها به‌طور پیوسته بهبود یافته است. تکنیک‌های جدیدتر ممکن است عملکرد مو را بین ۵۰ تا ۱۰۰ درصد نسبت به تکنیک‌های قدیمی‌تر بهبود بخشند. تکنیک‌های جدیدتر معمولاً در مقایسه با تکنیک‌های قدیمی‌تر منجر به ایجاد اسکار کمتر در محل اهداکننده می‌شوند. بیمار باید به عنوان بخشی از بحث کامل قبل از عمل با پزشک متخصص ترمیم مو، توضیح و توضیحی درباره برداشت در محل اهداکننده بخواهد. درک نحوه استفاده از محل اهداکننده به همان اندازه برای بیمار مهم است که درک نحوه استفاده از بافت اهداکننده در محل گیرنده.